سلام
دیگه همتون خبر دارید که بیماری کرونا بین مردم کشورمون شیوع پیدا کرده و تعداد زیادی از مردم مبتلا شدن،طبق گفته مقام معظم رهبری ما هم باید به این نکات بهداشتی گوش کنیم و آنها را رعایت کنیم و هم باید از خداوند بزرگ و ائمه درخواست کنیم که انشاالله این بیماری هرچه زودتر از کشور ما دور بشه و از بین بره
بقیه در ادامه مطلب
مثل همیشه قرار بود شب بچه ها بیان سر کوچه مسجد تا از اونجا با هم بریم سالن ، اما جایی کار داشتم و چند دقیقه دیرتر می رسیدم ، با یکی از مربی ها هماهنگ کردیم و قرار شد ماشین بگیرن و برن سالن ، کارم که تموم شد با ده دقیقه تاخیر رسیدم سر کوچه مسجد ، بچه ها رفته بودن ، داشتم ماشین رو سر و ته می کردم که برم سالن پیش بچه ها ، که امیر با دوچرخه اومد...
نمی دونستم چکار کنم ، اون وقت شب نمیشد که بگم خودش با دوچرخه بیاد و من با ماشین برم.
دسته کلیدم رو بهش دادم و گفتم دوچرخه رو بزار تو حسینیه و بیا سوار شو تا با هم بریم سالن.
داشت کلید ها رو قفل حسینیه امتحان می کرد که حاج آقای مسجد اومد ، حاج آقا به شدت از من متنفر هست و از این حوزوی های سکولار و خر مقدسه که دشمن کار فرهنیگه.
حاج آقا خونش طبقه بالای حسینیه است ، چیزی نگفت و رفت خونه ، در رو تازه بسته بوده که همسایه زیر زمین حسینیه اومد بیرون یه سلامی دادیم و موتورش رو سوار شد و رفت همین همسایه چند بار به کنایه بهم گفته بود سعید طوسی ...
امیر هم برگشت و گفت در باز نمیشه ، نگاه کردم دیدم کلید حسینیه تو دسته کلید نبوده اصلا.
یهو یاد خونه یکی از بچه ها افتادم که نزدیک بود گفتم بیا بریم دوچرخه رو بزار اونجا. داشتیم می رفتیم که خودشم اومد و دوچرخه امیر رضا رو گذاشتیم خونشون و سه تایی سوار ماشین شدیم و به طرف سالن حرکت کردیم.
تو ماشین به بچه ها گفتم نکنه برامون حرف دربیارن ، شاید بگن این وقت شب دونفری تو حسینیه چکار می کردن؟ خصوصا که مغز مردم رو با داستان سعید طوسی شستشو دادن...
زنگ زدم و به حاج سعید داستان رو گفتم و مشورت گرفتم . اونم گفت بد موقعیتی بوده و کاریش نمیشه کرد ، تنها راه حلی که به ذهنم رسید شفاف سازی بود از طریق کانال سروش مجموعه مهدی یاوران .
امیر هم پسر خیلی عاقلی هست و چند بار ازم درباره طوسی سوال کرده بود و من پیچونده بودمش اما با این اتفاقی که افتاد دیگه خودش عمق ماجرا رو درک کرد و دید که چقدر راحت میشه در معرض تهمت قرار گرفت. تقریبا همه ی شواهد علیه ما بود و صحنه کاملا مشکوک بود. شما فرض کنید با این حمله رسانه ای بر علیه سعید طوسی و کلاس قرآن ، اون وقت شب جلوی در حسینیه ، مربی قرآن رو با یه بچه ، جلو در ببینید که دارن کلید رو از قفل در خارج می کنن... انصافا بد جور در معرض تهمت بودیم ...
اما شکر خدا حرف و حدیثی پیش نیومد و فکر کنم اون شفاف سازی ، جواب داد و از ساخته شدن شایعه و تهمت جلوگیری کرد.
سالن که تموم شد بچه هایی که کوچیک بودن رو سوار ماشین خودم کردم و برون در خونه هاشون یکی پیاده کردم و منتظر بودم تا زنگ خونه رو بزنن و در باز کنن و برن داخل تا خیالم راحت بشه و بعد می رفتیم در خونه ی نفر بعدی...
این رسم هر هفته بود و همیشه این کار رو می کردم اما اینبار وقتی بچه ها رو می رسوندم متوجه شدم کسی خونه امیر حسین نیست ازش سوال کردم. گفت همه رفتن روستا عروسی...
گفتم پس چرا تو نرفتی ، گفت میخواستم با شما بیام بخاطر همین نرفتم عروسی ، من مونده بودم که الان باید چکار کنم ، نمیشد که بچه ده ساله رو اون وقت شب ول کنم تو خیابون و برم...
زنگ زدم به بابای امیر حسین ، تو شلوغ پلوغی عروسی صداش رو به زور میشد شنید ، گفت ما دهات هستیم و عروسی هنوز تموم نشده...
بهش گفتم پس من امیر حسین رو می برم خونه خودمون و شما بعد از عروسی بیایید در خونه ی ما دنبالش.
بقیه در ادامه مطلب ...
اینکه بچه ها رو جمع کنیم و فقط بهشون قرآن یاد بدیم یا براشون قصه آموزنده تعریف کنیم با روحیه ی پر نشاط و پر جنب و جوش بچه ها سازگار نیست.
بچه ها به بازی هم احتیاج دارن همون طور که بزرگتر ها به تفریح و استراحت نیاز دارن.
وقتی که آخر کلاس فرصت کافی وجود داشته باشه میز پینگ پنک رو برپا می کنیم و بچه ها کمی بازی می کنن.
این میز رو خودمون با هزینه حداقلی درست کردیم و پایه میز رو من خودم جوش دادم .
پایه ها متحرک هست و آخر بازی میز رو جمع می کنیم و میزاریم کنار.
یه روز آهن خریدیم و آوردیم تو حیاط مسجد ، لباس کار پوشیدیم و پایه میز رو جوش دادیم.
بچه ها هم دور ما بودن و کمک می کردن ، یکی از بچه ها با تعجب می گفت : آقا شما جوشکاری هم بلدی؟؟
(بسیجی باید همه فن حریف باشه و همه کاری بلد باشه)
بقیه در ادامه مطلب ...
جای شما خالی با چند تا از بچه های مهدی یاوران رفتیم پینت بال. بچه ها خیلی راضی بودن و بهشون خیلی خوش گذشته بود. پینت بال هم فال هست و هم تماشا یعنی هم یه سرگرمی و بازی جذاب هست و هم یک برنامه آموزشی نظامی و تجربیاتی که تو پینت بال به دست میاد رو تو هیچ کلاسی نمیشه آموزش داد و از اون گذشته یه ورزش پر تحرک و تفس گیر هم به شمار میاد.
حس همکاری ، تقسیم وظایف ، برنامه ریزی ، پیشتیبانی کردن از هم تیمی ، جلو رفتن و فدا شدن و اطاعت از تدابیر سر گروه در این بازی تقویت میشه.
بچه ها یاد میگیرن که در عین حال که از سرگروه اطاعت می کنن ( حتی اگر دستور بده که برن جلو و تیر بخورن تا گروه پیروز بشه ) ، اگر سر گروه خودش تیر خورد و از بازی حذف شد با درایت به بازی ادامه بدن و یه سرگروه دیگه تعیین کنن.
البته پینت بال مشکلاتی هم داره و مهم ترینش اینه که هزینه زیادی داره و همه خانواده ها نمی تونن این هزینه رو تقبل کنن پس برای ثبت نام اردوی پینت بال به خانواده هایی بگید که میدونید توانایی مالی متوسطی دارن.
هر چند که پینت بال تجهیزات اولیه رو برای کاهش آسیب دیدگی داره ولی به هر حال ممکنه به خاطر عدم رعایت نکات ایمنی مثلا برداشتن ماسک و کلاه از سر ، آسیب دیدگی ایجاد بشه و به طور کلی برخورد گلوله ها به بدن حتی از روی لباس دردناک هست و باعث کبودی میشه و هر چه فاصله تیراندازی نزدیک تر باشه این درد بیشتر میشه. پس از بچه هایی که قدرت جسمی و فکری بیشتری دارن و سوسول نیستن در اردو استفاده کنید و حتما از والدین بچه ها رضایت نامه بگیرید.
التماس دعا
یاعلی
یکی از برنامه هایی که میتونه باعث جذب بچه ها به مسجد و کلاس های مجموعه فرهنگی بشه ، کرایه کردن سالن فوتسال هست.
بچه ها فوتبال بازی کردن رو خیلی دوست دارن پس اگر در هفته یک بار سالن گرفته بشه و حضور در سالن فقط برای بچه هایی که مرتب در کلاس و نماز جماعت شر کت می کنند مجاز باشه
خواهید که تعداد قابل توجهی از بچه های جدید به جمع شما اضافه میشه. نگران هزینه هم نباشید از هر کدوم از بچه ها دو سه هزار تومان بگیرید تا خرج کرایه سالن دربیاد.
البته در سالن باید دقت و توجه زیادی به سلامتی بچه ها داشته باشید چون امکان برخورد و حادثه زیاده. به بچه ها تاکید کنید که کفش مناسب بپوشن و ساقبند هم همراه داشته باشن و حتما از والدین بچه ها رضایت نامه بگیرید و با نزدیک ترین پایگاه بسیج ارتباط بگیرید تا بچه ها رو بیمه غرامت کنید که هر نفر هزار تومان هست برای یک سال.
اگر توانایی مالی دارید، تعدادی کاور تهیه کنید تا در هر بازی نفرات یکی از تیم ها کاور بپوشن و منظم تر و حساب شده تر بازی بشه.
بقیه در ادامه مطلب...
دیگه دوران اینکه به بچه ها مسقیم بگیم که چی خوبه و چی بده تموم شده ، باید یکم سلیقه به خرج داد و از طریق بازی و سرگرمی مطالب رو بچه ها آموزش داد.مثلا مبحث سنگینی مثل سواد رسانه ای رو نمیشه با حرف زدن خشک و خالی به بچه ها آموزش داد. اما با یه بازی ساده میشه این مفهوم سنگین و موثر رو برای بچه ها قابل فهم کرد.
بازی یک کلاغ چهل کلاغ به دو شکل قابل انجام هست:
بقیه در ادامه مطلب ...
تو کار فرهنگی باید خشک مقدس بازی رو کنار گذاشت. بچه ها به شادی و هیجان احتیاج دارن و اینکه همیشه فقط سینه زدن و روضه و گریه باشه اصلا خوب نیست. اسلام دین غم و اندوه نیست بلکه دین سرور و شادی هست . البته منکر اثر فوق العاده تربیتی هیئت و روضه نیستیم و هیئت خیلی هم عالیه اما حرف ما اینه که فقط تو شهادت ها و ایام حزن مسلمون نباشیم بلکه ولادت ها و اعیاد رو هم به نحو احسن جشن بگیریم چرا که خود اهل بیت این رو خواستن :
عنِ الصّادِقِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا و یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفریش ما آفریده شده اند ولایت ما در سرشت آنان عجین گشته است و آنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند.
پس شادی های اهل بیت رو فراموش نکنیم و اینطور نباشه که مردم اسلام روبه گریه و عزا بشناسن و بچه مذهبی رو یه آدم بی احساس و غمگین و خشک فرض کنن.
چرا همه ی نذری ها فقط توایام عزاداریه؟؟؟
ای کاش واسه ایام شادی اهل بیت و اعیاد بزرگی مثل عید غدیر و نیمه شعبان هم نذری بدیم چراکه ثواب اطعام روز غدیر از همه ی روزها بیشتره . ای کاش تو ولادت ها هم نذری بدیم و جشن بگیریم و در شادی اهل بیت ما هم شاد باشینم وهمونطور که تو محرم سیاه می پوشیم و سیاهی می زنیم ، تو ولادت ها و جشن ها هم چراغونی کنیم و پارچه رنگی بزنیم و لباس رنگی و سفید بپوشیم.
